Κάτι σαν όνειρο...σαν παραμύθι...
ΜΕΡΟΣ 1ο
-Στο ποιο άβυσσο κομμάτι του ουρανού-
Π> Παιδί
Α> Άντρας
---------------------------------------
Α -Καλημέρα...
Π -Ποιος είσαι εσύ?
Α -Δεν έχει σημασία...σημασία έχει ποιος είσαι εσύ...
Π -Δεν ξέρω...τι είναι εδώ?
Α -Εδώ είναι το ποιο σκοτεινό σημείο του ουρανού...
Π -Υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι εδώ?
Α -Δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος εδώ...
Π -Πως βρέθηκα εδώ...κρυώνω...
Α -Δεν ξέρω...δεν έχει τώρα πια σημασία, σήμερα είσαι εδώ πάντως...
Π -Θα μου πεις ποιος είσαι?
Α -Όχι...δεν θυμάμαι...εδώ στο τέρμα του ουρανού δεν υπάρχουν μνήμες...
Π-Και τι υπάρχει εδώ?
Α-Τίποτα...
Π-Πως μπορείς και ζεις μέσα στο σκοτάδι, στην βασιλεία του τίποτα...
Α-Συνηθίζεις...
Π-Έχεις κανένα τσιγάρο?
Α-Πολλά ζητάς μικρέ...σου είπα εδώ δεν υπάρχει τίποτα...
Π-Τι κάνεις εδώ?
Α-Κρατάω την ουσία της νύχτας αληθινή...
Π-Είναι εύκολο...?
Α-Είναι εύκολο να πετάς...?
Π-Όχι...μα μπορείς να μάθεις...
Α-Ακριβώς αυτό...
Π-Θέλω να φύγω...
Α-Και ‘γω το θέλω...μα δεν γίνετε...
Π-Γιατί?
Α-Γιατί? Γιατί όποιος έρχεται εδώ δεν φεύγει ποτέ...
Π-Υπάρχει τρόπος...
Α-Υπάρχει...
Π-Ε...τότε γιατί δεν έχεις φύγει...?
Α-Είναι πολλή νωρίς να μάθεις...
Π-τον κοιτάει με απορία...
Α-Τι είναι αυτό που κρατάς?
Π-Ένα κόκκινο κοχύλι...όταν το βάλεις κοντά στο αυτί σου μπορείς και ακούς τον ήχο τον αστεριώ...
Α-Εδώ υπάρχει μια συνεχόμενη σιωπή...και σκοτάδι...
Π-Δεν φοβάσαι...?
Α-Στην αρχή ναι...φοβόμουν, τώρα όχι όσο τότε αλλά τώρα φοβάμαι μην χάσω την ελπίδα μου. Φοβάμαι μην πάψω να ελπίζω πως θα μπορέσω κάποια μέρα να φύγω...
-Συνεχίζετε...
( βασικά δεν ξέρω αν θα μου την δώσει κάτι θα γράψω...)
