Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008


Δεν ξέρω πως βρέθηκες εδώ. Τώρα κάτω από την καρέκλα, πλάγια αφημένο το σώμα σου, σε εκείνη την πλαστική κίτρινη σακούλα.
Και τα μάτια σου ακίνητα, δεν κλίνουν.
Πάνω σου κολλημένες μύγες, πετάνε, επιστρέφουν.
Και εκείνη η ψιλή μυρουδιά αποσύνθεσης, δεν απώθησε το βλέμμα μου.
Κοίταξα ώρα. Πείστηκα.
Δεν χρειάστηκε να βρω δύναμη για να σε πιάσω, να σε πετάξω μέχρι να σαπίσεις.
Σε έσυρα από την σακούλα μέχρι τα σκαλιά, έπεσες με την βοήθειά μου στην άλλη κίτρινη σακούλα.
Ακινητοποιήθηκα. Σε κοίταξα, είδα πως δεν ανασαίνεις. Μοναχά τα σταματημένα σου πνευμονία, από τον κοκαλιάρικο θώρα.
Είχες από ώρα πεθάνει.
Δίπλα στον παραγεμισμένο κάδο με τις σακούλες.
Η κίτρινη δική σου με το γκρι.
Πάνω σου κολλημένες μύγες, πετάνε, επιστρέφουν.


Η φωτογραφία παρμένη κάπου από το ίντερνετ.


Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

Τα άδεια καπέλα

Νο8

-Μπορώ να κλίσω τα μάτια μου;

-Γιατί; Σε λίγο δεν θα βλέπεις καν.

-Για να μπορέσω να θυμηθώ, να κλέψω χρόνο, στιγμές με κέντρο το εδώ.

-Βρέχει.

-Όχι.

-Μετακινήσου δύο βήματα.

-Δεν βλέπω.

-Άνοιξε τα μάτια τότε.

-Όχι, μην μιλάς.




-Τι είδες;

-Στιγμές.

-Μην κοιτάς πίσω.

-Όταν φεύγω…

-Να μην υπάρχει κάτι να σε κρατήσει.



...Συνεχίζετε...




Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

λυσσασμένα άλογα.


Ήταν τα μάτια χρώμα θάλασσας, στα χέρια.
Η φωνή στίγμα λύκων.
Τα ουρλιαχτά των παραφρόνων, λυσσασμένα άλογα.
Κι ο αέρας ο μάρτυρας.




24 Οκτώβρη 2008
Αλόννησος

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008

Παιχνίδι

Η απάντηση στην πρόσκληση της Αγγελίνας http://tpsyxh.blogspot.com/ .


Οι κανόνες του παιχνιδιού: Βάλε Link (σύνδεση) προς το άτομο που σε έκανε tag. Γράψε 7 αλήθειες για σένα στο blog σου, κάποιες κοινές, κάποιες περίεργες. Κάνε tag 7 άτομα στο τέλος της ανάρτησης βάζοντας τα ονόματα τους και links προς το blog τους. Ειδοποίησε τους ότι τους έχεις κάνει tag αφήνοντας σχόλιο στο blog τους. Λοιπόν:


  1. Αν και μένω τα τελευταία 8 χρόνια σε νησί κάνω σπάνια μπάνια στην θάλασσα.
  2. Δεν μου αρέσει το κρέας.
  3. Δεν κάνω εύκολα ταξίδια.
  4. Λατρεύω την ποίηση και τα βιβλία.
  5. Μου αρέσει πολύ ο ύπνος.
  6. Κάνω κιθάρα.
  7. Έχω γεννηθεί για την νικοτίνη.


Ευχαριστώ την Αγγελίνα για την πρόσκληση και πετάω το μπαλάκι στους:


http://dariapavlovna.blogspot.com/
http://pkt91.blogspot.com/
http://morpheus91.blogspot.com/
http://dreamcatcher2347.blogspot.com/
http://aerynsfairyland.blogspot.com/
http://www.krokanthrwpos.blogspot.com/

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008

ανάμεσα από τα δάση


Τότε τρέχα,
τρέξε ανάμεσα από τα δάση.
Πάτα στα σάπια αυτοκίνητα
και τεντώσου ως τον ουρανό.
Πάνω από τις σκουριασμένες πολιτείες,
πάνω από τα σύννεφα.

Μην κοιτάς πίσω,
-έτσι έφυγες- μην κοιτάς.
Κράτα, λησμόνησε,
όρκισε μέσα στην παλάμη σου,
στίγματα, λάθη, στιγμές,
χλομάδα, νιότη, πιθαμή.

Κι ύστερα διαμελίσου,
στις λυκαυγές απεγνωσμένων μωρών.
Στα νερά του αίματος τα πανάρχαια.
Χαρίσετε όλα, φανερώσου για πάντα.

Γίνε λάμψη και κομμάτι της νύχτα,
Γίνε θάλασσα και αλμύρα.
Εκ του ιερού σώματος.

σε εσένα...


19 Οκτωβρίου 2008
Αλόννησος

Τα άδεια καπέλα

Νο7

-Όλο και κοντεύουμε.
-Και τι; Ξέρουμε τι θα γίνει.
-Δεν είναι υποταγή!
-Τι είναι;
-Θυσία.
-Δηλαδή θύματα; Αυτό μου λες;
-Και θύτες.
-Να δουν στα σπλάχνα μας, στα σωθικά μας την πορεία.
-Αξίζει;
-Τότε τρέξε. Αν έχει τιμή και αξιοπρέπεια.
-Τιμή ο θάνατος;
-Μπορεί...
-Κι εκείνοι θα την βγάλουν καθαροί.
-Αυτοί θα πεθάνουν πριν από μας, αν ποτέ γεννήθηκαν.


...Συνεχίζετε...

Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2008

της δειλίας του στερνού χρώματος.


Με εικόνες από την αναπαράσταση,
της δειλίας του στερνού χρώματος.

Να μην καταπατηθούν τα όρια της ζωής.
Να ζήσουν στα κελία τους οι άνθρωποι.

Κι εμείς καμένα βεγγαλικά.

13 Οκτώβρη 2008
Αλόννησος

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

Οι απόντες γελωτοποιοί

Γυρισμένοι οι απατηλοί

στο στερνό δρομολόγιο.


Κι άφησαν πίσω τον χρόνο,

μπροστά τους το χάος.


Αντίτιμου ζωής τους .



12 Οκτωβρίου 2008

Αλόννησος

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2008

εξαίρετο θάνατο.

Έμειναν ξέμπαρκοι οι άνθρωποι,
σε χίλια πατημένα μοτίβα.

Κι εκείνη η ψυχρή ανείπωτη πείνα.
Θα τιμωρεί τους αιώνια κόλακες.

Που θα δοξάζονται ως αηδίας.
Και κανείς δεν θα τους σπλαχνιστεί.
Κανείς δεν θα τους σώσει.

Από τον εξαίρετο, αποζητημένο θάνατό τους.
Που τους ανήκει άλλωστε.



10 Οκτώβρη 2008
Αλόννησος