Για σένα άνθρωπε θα πω.

Για σένα άνθρωπε θα πω. Εσύ που κρατάς χαμηλά το κεφάλι σου, κρύβεσαι πίσω από τα γυαλιά σου και καπνίζεις διαρκώς. Δεν με ενοχλεί που όταν μου μιλάς ψιθυρίζεις. Σ’ ακούω αλλα δεν ξέρω ποτέ αν με ακούς.
Σε εσένα που σε κουράζει η φλυαρία μου.
Εγώ τώρα πια μάζεψα τα μακριά μου μαλλιά από τα μάτια μου κι αφήνω το είναι μου στον ήλιο.

Είπα: Να μην παραδοθούμε. Από εδώ θα φανείς αν θα μείνεις μονάχα άνθρωπος.

Κι όταν μου λες να γράφω με ομοιοκαταληξία απλά λόγια. Εγώ θα σου πως τα λόγια μου θέλω να ναι δύσκολα. Λόγια εικόνες. Και λέξεις πεταλούδες μέσα σε έρημα τοπία.

Άκου τι έγραψε η Κατερίνα:

Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ

είναι μη γίνω "ποιητής"

Μην κλειστώ στο δωμάτιο

ν' αγναντεύω τη θάλασσα

κι απολησμονήσω. (...)

Μη με αποδεχτεί η ράτσα που μας έλειωσε

για να με χρησιμοποιήσει.

Μη γίνουνε τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμα

για να κοιμίζω τους δικούς μου.

Μη μάθω μέτρο και τεχνική

και κλειστώ μέσα σε αυτά

για να με τραγουδήσουν.

Μην πάρω κιάλια για να φέρω πιο κοντά

τις δολιοφθορές που δεν θα παίρνω μέρος

μη με πιάσουν στην κούραση

παπάδες και ακαδημαϊκοί

και πουστέψω (...)*

Σου πα θα μείνω έφηβος. Έτσι θέλω να ζήσω. Μπορεί να μην τα καταφέρω μα θα προσπαθήσω. Και ξέρεις τι; Όλοι μέσα τους κρατάνε την προσωπική τους τροπή, το παρελθόν τους. Να ζήσεις, με τις δικές σου ευθύνες, δίχως να σου φορτώνεις ευθύνες ξένες. Μονάχα ότι σου αναλογεί.

Δεν θέλω να δίνω λύσεις, να μην σου πω και το αντίθετο. Ο καθένας πρέπει να τις βρει μοναχός του τις λύσεις. Η αναζήτηση.

Κι όταν με κουράζει η ζωή μου, μέσα από το πρίσμα, μου λέω: να το γόητρο...

να ζήσεις.

Ένας άνθρωπος φάρος είχε πει: τα προβλήματα πάνε σε αυτούς που αντέχουν.

*Τα έντονα γράμματα είναι απόσπασμα από το ποίημα της Κατερίνας Γώγου. Από την ποιητική συλλογή της Ιδιώνυμο, ποίημα 30.

*Για την αυτόματη γραφή που δεν την θεωρώ αρλούμπα παραθέτω ένα αυτοσχόλιο του Μίλτου Σαχτούρη: Τα ποιήματά μου εγώ δεν τα γράφω κομματιαστά. Ούτε τα ανακαλύπτω σιγά-σιγά.[...]μου ξεπηδάνε από μέσα μου μονοκόμματα. Καμιά φορά δύσκολα αλλά ολόκληρα. Άλλη ιστορία αν μερικά τα παιδεύω και βδομάδες ολόκληρες από δω και από κει.[...]

Τα άδεια καπέλα

No.10

...Όλα ήταν σταματημένα, όλα σταματημένα από την ροή. Μέσα τους πέρναγαν ένα σωρό εικόνες. Μνήμες, αισθήματα. Γυναίκες και άντρες με μεσαιωνικές ενδυμασίες.

Άντρες και γυναίκες λιγδεροί. Χαμογελαστοί...

-Ως εδώ ήταν λοιπόν...

-Είναι ερώτηση;

-Δεν ξέρω. Μάλλον.

-Είμαστε ένοχοι. Για κάποιο έγκλημα που δεν έγινε ποτέ.

-Έγινε.

-Δεν μπορώ να πιστέψω πως τα πάντα που ζήσαμε θα σβήσουν μαζί με μας. Οι εικόνες, τα αισθήματα, οι σκέψεις, οι συνήθειες, η πίστη.

-Μας ανήκουν άλλωστε. Μαζί μας θα τα πάρουμε.

-Δεν είναι ολότελα δικά μας.

-Παίρνουμε αυτά που μας ανήκουν.

-Και οι ψυχές μας; Χάνονται κι αυτές;

-Αν δεν είναι ένα παιχνίδι του μυαλού.

(αρχίζει να βρέχει)

-Η βροχή...

-Οι εποχές.

-Ονειρευόμουν πολλές νύχτες. Γινόμουν περιστέρι και πότε γλάρος και χανόμουν στον ουρανό. Πάνω από θάλασσες.

-Ίσως να μην διαλέξαμε τον δαίμονα που θα θέλαμε.

...Κι όλα κυλάνε γρήγορα. Τα πλήθος που τσιρίζει, τα σάπια τους δόντια, ο δήμιος, ο ήχος του απαγχονισμού, το ξεκρέμασμα, η στοίβα. Έτσι κι αλλιώς είχαν σβήσει. Και τα πτώματα ήταν ακόμα εκεί....

Σκορπίστηκαν οι ψυχές τους μέσα στην ατμόσφαιρα. Και χάθηκαν κι αυτοί...

Τέλος._

Κάποιος, οποίος έψαχνε ουρανούς
βρήκε μονάχα άλογα από άμμο.

Και τα σκόρπισε στον άνεμο

Και σκορπίστηκε στον αέρα.

Βρέθηκε πέρα από εκεί που βρέχονται τα μάτια μας.
Εκεί που η θάλασσα κι οι γλάροι γίνονται ένα.
Και τα πλοία με τον ουρανό.

Βραβείο.

Λοιπόοοον, επισκεπτόμενος το μπλογκ της αγαπητής Daria διαπίστωσα πως έπρεπε να παραλάβω το βραβείο μου...
Οπότε να πως έχει το πράγμα:

Επίσημα το βραβείο Proximidade περιγράφεται ως εξής:
«Αυτό το blog επενδύει και πιστεύει στην εγγύτητα – την εγγύτητα στο χώρο, το χρόνο και τις σχέσεις. Αυτά τα blog είναι εξαιρετικά γοητευτικά. Αυτοί οι bloggers προσπαθούν να βρουν και να γίνουν φίλοι. Δεν ενδιαφέρονται σε βραβεία για την προσωπική τους άνοδο! Η ελπίδα μας είναι όταν κοπούν οι κορδέλες των βραβείων αυτών, να αναπαραχθούν ακόμη περισσότερες φιλίες. Παρακαλώ δώστε περισσότερη προσοχή σ’ αυτούς τους συγγραφείς! Αυτό το βραβείο για Blog, πρέπει να δοθεί σε οκτώ αγαπημένους σας bloggers, και οι οποίοι με τη σειρά τους, θα το προτείνουν πάλι με τη σειρά τους, σε οχτώ αγαπημένους bloggers ο καθ' ένας τους κ.ο.κ.» Προτείνεται το κείμενο να το συμπεριλάβετε στην ανάρτησή σας.
Άντε και αγγλικά διότι έχουμε διεθνή πελατεία (μουαχαχαχα....)
Proximidade is described as follows:
"This blog invests and believes in PROXIMITY - nearness in space, time and relationships. These blogs are exceedingly charming. These kind bloggers aim to find and be friends. They are not interested in prizes for self-aggrandizement! Our hope is that when the ribbons of these prizes are cut, even more friendships are propagated. Please give more attention to these writers! This blog award should be sent to your favorite eight bloggers and they, in turn should forward to eight of their favorites" You should include the text for Proximidade (above) in your announcement blog.

Έλα οι επόμενοι...

*Στην Αλίκη γιατί την εκτιμώ και γιατί έχουμε κάνει μαζί από τις ποιο όμορφες κουβέντες σε εκείνο το ψηλοτάβανο μαγαζάκι...Μικρός που είναι ο κόσμος.

*Στον Άνεμο επειδή από την πρώτη στιγμή μου επέτρεψε να επισκεφτώ το σαλόνι του μυαλού του.

*Στην Βάσω διότι είναι από τα άτομα που με βοήθησαν πολύ. Και γιατί μου αρέσει που ο ένας διαβάζει ποιήματα αργά τις νύχτες στον άλλον.

*Στην Daria όχι ως αντίδωρο του βραβείου της αλλα γιατί μου αρέσουν οι απόψεις τις αλλα και γιατί ταξιδεύουμε στους ίδιους ουρανούς.

*Στην Αγγελίνα επειδή με τα ποιήματά της με γυρνάει πίσω, πίσω σε κάτι που έχω ζήσει. Με ταξιδεύει στα δικά μου παλιά τετράδια...