Οι φωτογραφίες στην παρέα από τα Τρίκαλα….ξέρω πως με κάποιους δεν τα είπαμε.
Να με συγχωρούν…
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Πληροφορίες
συ που περνάς βιαστικός ή βαθιά υπνωτισμένος ή όλο αναζητώντας κάτι με τόση ματαιότητα, 'δω δεν ζει κανείς και δεν έχει τίποτα, παρα μον' μια κατεστραμμένη κοιλάδα.
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2010
(17)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
▼
2009
(35)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (5)
-
►
2008
(66)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Σεπτεμβρίου (13)
Ετικέτες
Κείμενα, ποιήματα, εικόνες και λοιπά κατοχυρωμένα.
Blogs
Sites
Να μην σε νικήσει ο κόσμος
[Νικόλας Άσιμος]
8 σχόλια:
Καλώς ήρθες! Και καλή χρονιά!
Είναι κάπως πιεσμένα τα πράγματα φέτος για σένα φαντάζομαι...
ό,τι καλύτερο σου εύχομαι...
(μας έβαλες και τα χιόνια για να ζηλεύουμε :P)
Καλή Χρονιά και σε εσένα!!!
Είναι δύσκολη χρονιά φέτος. Άσε δεν λέω τίποτα.Αν θες να γκρινιάξεις γκρινιάζεις.
Είχα χρόνια να δω τα Τρίκαλα χιονισμένα. Πραγματικά ήταν πολλή όμορφα.Ελπίζω να ρίξει και Αθήνα και Αλόννησο. Να μην σκάω κι εγώ, να μην ζηλεύεις κι εσύ.
Τι ομορφες φωτοφραφιες!!:D:D
Μπραβο,μπραβο!!!Παρα πολυ ωραιες!
Κάτι λέγαμε για ζωές που εκτροχιάζονται...και πάλι αυτές οι φωτογραφίες μου θυμίζουν το "πάμε να φύγουμε" του Μάλαμα.Κάλη αντάμωση
[Συνήθως το Γκρι είναι Μουντό.]
[Εδώ φαίνεται αρκετά Μαλακό.]
[Αλλά αυτή είναι η Λέξη;]
[Καλή συνέχεια.]
@Σε ευχαριστώ Χαρούλα μου. Θα τα πούμε.
@ΑΛΙΚΗ Κάναμε όμορφες κουβέντες. Καλή Αντάμωση λοιπόν.
@Angelique Prague Η ‘’τέλεια’’ λέξη υπάρχει; Μήπως αυτό δεν είναι. Το γρι είναι μουντό.
Κάποιες φορές υπάρχουν ‘’οι τέλειες’’ λέξεις.
Νομίζω πως δίνετε ένα συναίσθημα για το χρώμα μωβ στο τραγούδι που παίζει στο μπλοκ γραμμένο από τον Δ. Λάγιο και ερμηνευμένο από τους Κατσιμήχες.
Και σε εσένα καλή συνέχεια και σε ευχαριστώ.
Ξέρεις το "Μωβ" George; Με εντυπωσιάζεις για μια ακόμα φορά...
Ξέρεις και πως ο δίσκος του Λάγιου βγήκε μετά τον θάνατό του; Και πως έγραψε το "Να ονειρεύομαι" όντας ετοιμοθάνατος; Και πως ο αρχικός τίτλος ήταν "Ερωτική πρόβα στο θάνατο"; Αλλά τον έκοψαν γιατί παραήταν μαύρος. Είχα φάει κόλημμα με το δίσκο όταν πρωτοκυκλοφόρησε...
Καλή χρονιά σου είπα;
@Daria μου πριν λίγο κοίταζα το μπλογκ σου και σε σκεφτόμουν. Καλή χρονιά δεν είπαμε. Καλή χρονιά λοιπόν και με υγεία. Μόνο υγεία κιόλα τα άλλα θα έρθουν.
Το μωβ μου το πρότεινε να το ακούσω ένας άνθρωπος που αγαπάω πολλή. Το θεωρώ απερίγραπτο κι έτσι δεν θα τολμήσω να το χαρακτηρίσω. Ούτε θα προσπαθήσω να χαρακτηρίσω τον πολλά υποσχόμενο και αδικοχαμένο Δημήτρη Λάγιο.
Τον είχα πρώτο ακούσει και τον ‘’γνώρισα’’ σαν μορφή και ήχο τον καλοκαίρι του 2004. Τότε σε εκείνο το ντοκιμαντέρ της ΝΕΤ μουσικά δεν μου άρεσε, αλλα με συγκίνησε πολλή η τροπή της ζωής του.
Έπειτα από κάποια χρόνια άκουσα κι άλλα κομμάτια του και μου άρεσε πολλή. Το μωβ νομίζω πως κι αυτό το έγραψε ετοιμοθάνατος, τι λόγια και τι μουσική…
Τι να πω; Δεν ξέρω πώς να το περιγράψω.
Μου άρεσαν επίσης οι μελοποιήσεις των ποιημάτων του Ελύτη ειδικά το όμορφη και παράξενη πατρίδα.
Δημοσίευση σχολίου