Φυσάει, (τα μάτια πονάνε)
και φέρνει ο άνεμος (κίτρινα φύλλα)
στο κεφάλι μου (στο σημείο της νόησης)
αστέρια. (σα πυγολαμπίδες)
Να μην φοβάσαι, (να αναπνέεις)
αστέρια (σα πυγολαμπίδες)
μικρά αστέρια είναι. ( θλίψη)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Να μην φοβάσαι
(αυτός ο άνεμος είναι βόρειος, από τις κορφές της Πίνδου, καθάριος)
Να μην θλίβεσαι
(να αναπνέεις και να μάχεσαι, η ζωή τώρα αρχίζει)
Λευκάνθεμα
(ένας αισιόδοξος τίτλος που κουβαλάει χρώματα κι αρώματα)
Υ.Γ. ...και να χαίρεσαι που στο σημείο της νόησής σου λάμπουν αστέρια!
Τώρα κατάφερα να το διαβάσω...
Καταπληκτικές οι πολλαπλές αναγνώσεις του, εντός και εκτός παρενθέσεων...
Δημοσίευση σχολίου