-Αυτό είναι ένας παιδικός μου εφιάλτης.
είπε ένας από τους αγγέλους του ποιητή.
-και συμβαίνει πράγματι να το ονειρεύομαι ακόμα.
~00000_~-_-______________
Μόνο τότε σώπασαν όλα.
και η θάλασσα
και η βροχή
και ο άνεμος
Και οι άνθρωποι...
κανένας τους δεν είχε...
κανένας δεν είχε μιλιά.
_--_
Είπε τότε:
Σ' αγαπώ.
κι ύστερα σώπασε για πάντα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
10 σχόλια:
Η δύναμη της αποκάλυψης λοιπόν, και η εξωτερίκευση τού "είναι"...
Ένα στοίχημα προς εκπλήρωση, όπως η μαζική, συνειδητή συμμετοχή στούς αγώνες του σήμερα για το αύριο...
Αγαπούμε τη ζωή - ας σωπάσουν οι εχθροί της!
Χαιρετίσματα :))
Ευχαριστώ για το σχόλιο.
Πάντα πρέπει να αγωνιζόμαστε. Η ζωή είναι το ποιο όμορφο θαύμα. Και πρέπει να αγωνιζόμαστε όχι μόνο για ζειν, αλλά για το ευ ζειν.
Από Παρασκευή θα είμαι κάτω.
Να πιούμε ένα καφεδάκι!
Τα φιλιά στην οικογένια.
όμορφο :)
γειά σου ποιητή
Μετα το σ αγαπω η σιωπη!!!ομορφο το ποιημα σου!Την καλησπερα μου.
ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΔΑΚΡΥΖΕΙΣ ΚΑΙ ΑΔΕΙΟΣ ΝΙΩΘΕΙΣ. ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΕΚΕΙΝΕΣ ΠΟΥ ΛΙΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΤΟ ΚΑΙ ΑΗΔΙΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΕΚΕΙΝΑ Τ ΑΠΙΑΣΤΑ,ΤΟ ΡΟΛΟΙ ΔΕΙΧΝΕΙ 3,TOTE ΚΑΤΙ ΣΤΙΧΑΚΙΑ ΣΑΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΦΩΛΙΑΖΟΥΝ ΣΤΗ ΨΥΧΗ ΣΟΥ... ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΦΙΛΟ... Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...........
@ doric Diamond, καλησπέρα, σε ευχαριστώ.
@ πλησίον του ποιητή,
Γεια και σε εσένα ποιητή! :)
@ Ειρηνη, Καλησπέρα!!
@ Ανώνυμε,
σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Παραμένεις όμως εδώ ανώνυμος και οι φίλοι μου δεν μου είναι άγνωστοι, αντιθέτως.
Δημοσίευση σχολίου