Λευκάνθεμα.

Φυσάει, (τα μάτια πονάνε)

και φέρνει ο άνεμος (κίτρινα φύλλα)

στο κεφάλι μου (στο σημείο της νόησης)

αστέρια. (σα πυγολαμπίδες)

Να μην φοβάσαι, (να αναπνέεις)

αστέρια (σα πυγολαμπίδες)

μικρά αστέρια είναι. ( θλίψη)

τα ψάρια πριν τα πετάξουν στο τηγάνι.

1.

Η σιωπή που θέλει να γίνει ήχος.
-μα δεν φτάνει η θέληση.

Μια γερμένη σκάλα που ξέρω πως δεν ανεβαίνει


-Πάλι το ίδιο.

(μια γερμένη σκάλα που ξέρω, ναι ξέρω δεν ανεβαίνει. )

-Πάλι το ίδιο.

(μια γερμένη σκάλα που δεν ανεβαίνει. Δεν έχει τίποτα εκεί.)

2.


Οι κυράδες βγάζουν τα εντόσθια από τα ψάρια πριν τα πετάξουν στο τηγάνι.

Τις νυχτιές φοράνε τα παιδιά τα τομάρια των γονιών τους
και περνάνε από τα σπίτια σαν λύκοι.

Δαγκάνουν τους φύλακες Κέρβερους στα πόδια
και εκείνοι ουρλιάζουν σαν κουτάβια.

Μαζεύουν τα Μαγιάτικα στεφάνια...
-ήρθε το καλοκαίρι-
-ήρθε το καλοκαίρι - λένε
το λένε αυτό με ένα χαμόγελο από κρέμα παγωτού.

τα ξυλάκια τα πετάνε στο δρόμο...


-δεν μετρούν τα παγωτά πια τα παιδιά-


ήρθε το καλοκαίρι μέσα από τα σύννεφα.

το καλοκαίρι.

το καλοκαίρι.

κάποιος ξέχασε θαμμένο το κουφάρι ενός χελιδονιού στην άμμο.
και τα παιδιά...
και τα παιδιά δεν πρέπει να το 'βρουν στα χαλάσματα του κάστρου τους.
δεν θέλω να το 'βρουν.

3.

-Πάλι το ίδιο.

(μια γερμένη σκάλα που δεν ανεβαίνει. Δεν έχει τίποτα εκεί.)

Τις νυχτιές φοράνε τα παιδιά τα τομάρια των γονιών τους
και περνάνε από τα σπίτια σαν λύκοι.
κι οι κυράδες δεν τα καταλαβαίνουν,
βγάζουν τα εντόσθια από τα ψάρια πριν τα πετάξουν στο τηγάνι.

Φορούν κι αυτές τα τομάρια των συζύγων τους κι από πάνω καφέ σατέν φορέματα.
βγάζουν τα εντόσθιά τους πριν πέσουν στο τηγάνι.