Προέλκονται γυμνά αγρίμια
της αδιάφορης ζωής.
Αφέθηκε ο δρόμος.
Μετέωρα, αγεφύρωτα καλώδια
Περιστέρια.
Γυρνάνε πίσω.
Φταίνε τα δέντρα που νοστάλγησαν
της στεγνής γης σάρκα.
Ο ήλιος παραιτείτε.
Το στίγμα του ουρανού.
Κι ο θάνατος.
Περνάνε από το φως.
Κι νύχτα…
15 Αυγούστου 2008
Αλόννησος
2 σχόλια:
Απορώ γιατί έχει μείνει ασχολίαστο..
"Αφέθηκε ο δρόμος.
Μετέωρα, αγεφύρωτα καλώδια
Περιστέρια.
Γυρνάνε πίσω."
Το καλό είναι οτί ο καθένας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά.Το κακό είναι οτί κάποιοι ίσως νίωσουν οτί διαβάζεις τη σκέψη τους.
Δηλώνω παθούσα.Δε ξέρω τι ήθελες να γράψεις και γιατί.Με κάλυψες όμως.
@Βασoύλα σημασία δεν έχουν τα σχόλια, μπορεί να εκφράζει μόνο εμένα και να άγγιξε εσένα, μπορεί κανείς να μην θέλησε να σχολιάσει, πάντως εμένα με εκφράζει. Από κι και πέρα πετάς τα μπαλάκι στους άλλους. Σε ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου