ανάμεσα από τα δάση

Τότε τρέχα,
τρέξε ανάμεσα από τα δάση.
Πάτα στα σάπια αυτοκίνητα
και τεντώσου ως τον ουρανό.
Πάνω από τις σκουριασμένες πολιτείες,
πάνω από τα σύννεφα.

Μην κοιτάς πίσω,
-έτσι έφυγες- μην κοιτάς.
Κράτα, λησμόνησε,
όρκισε μέσα στην παλάμη σου,
στίγματα, λάθη, στιγμές,
χλομάδα, νιότη, πιθαμή.

Κι ύστερα διαμελίσου,
στις λυκαυγές απεγνωσμένων μωρών.
Στα νερά του αίματος τα πανάρχαια.
Χαρίσετε όλα, φανερώσου για πάντα.

Γίνε λάμψη και κομμάτι της νύχτα,
Γίνε θάλασσα και αλμύρα.
Εκ του ιερού σώματος.

σε εσένα...

19 Οκτωβρίου 2008
Αλόννησος