Κίτρινα, η και πορτοκαλί
και πότε μοβ.
Πότε ακαθόριστου χρώματος.
Τα δειλινά του Χειμώνα.
Μνημεία.
Βαθιά ριζωμένα στο νου μου.
Τα μοναχικά.
Φτηνά παιχνίδια με το παρόν.
19 Δεκεμβρίου 2008
Αλόννησος
Το τραγούδι που παίζει στο blog αφιερωμένο στην Β.
4 σχόλια:
Ποτε θα παμε να τα απολαυσουμε???
Πλησειαζει ο καιρος..Δν μας εμεινε κ πολυς ακομη..Μεχρι την τελευταια μερα ελπιζω να απολαυσουμε ενα μαζι!
C.U το βραδυ..
Φιλακια!
Πάντα όμορφες οι φωτογραφίες σου. Μάλλον έχουμε το ίδιο κόλλημα με τους ουρανούς. Έχω εκατοντάδες ουρανούς. Τα χρώματα του χειμώνα είναι ανεπανάληπτα. Ζεστά και κρύα ταυτόχρονα και πολύ "καθαρά".
Να έχεις καλές γιορτές και να γεμίσεις τα μάτια και την ψυχή σου χρώμα.
Όταν βουτά ο ήλιος στη γη, λίγο πριν πέσει το σκοτάδι, ξέρει να σκορπά μαγεία στον ουρανό...
@ Χαρούλα θα πάμε το συντομότερο…το συντομότερο….
@Εμ , μα αυτά τα πανέμορφα δειλινά μακάρι να μπορούσαν να χωρέσουν σε εικόνες…Έχουμε τα μάτια μας…
Άλλα χρώματα τα του καλοκαιριού κι άλλα του χειμώνα. Άλλα πάλι του φθινοπώρου κι άλλα της άνοιξης. Διαφορετικές μαγείες… Ίδια μα αλλιώτικα συναισθήματα.
@Creep, καλώς όρισες. Έτσι είναι.
Λίγο. Λίγο πριν πνιχτούν τα πάντα στην νύχτα. Ίσα που φέγγει κάτι από τον ήλιο…
Αυτή η Βουτιά….που χαρίζει χρώματα….όπως λες…
Δημοσίευση σχολίου