Σαν τους Χαρταετούς
που δεν έμαθα ποτέ να πετάω
χάθηκαν όλα
Δευτέρες θλιμμένες.
Αλήθεια.
Δευτέρες μονάχα θλιμμένες
που δεν έμαθα ποτέ να πετάω
χάθηκαν όλα
Δευτέρες θλιμμένες.
Αλήθεια.
Δευτέρες μονάχα θλιμμένες
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
10 σχόλια:
Θλιμένες Δευτέρες όσο εμείς είμαστε θλιμένοι φίλε μου...
Οι χαρταετοί είναι για να πετούν... ταξίδεψε τους λοιπόν και άσε τους μόνο τους να διαλέξουν μονοπάτι...
Καλό ξημέρωμα.
Καλημέρα.
Μα ξέρεις δεν αρκεί μόνο η θέληση. Η θλίψη πηγάζει και από μας άλλα όχι μεμονωμένα. Δυστυχώς ή ευτυχώς κάποια περιστατικά και κάποιοι άνθρωποι επηρεάζουν κατά πολύ το είναι μας, την ζωή μας ίσως και τις Δευτέρες μας.
Το ότι κάποιο γεγονός μας δένει ψυχικά δεν με δεσμεύει στο να νιώθω όμορφα μα μου αφήνει θλίψη. Η μνήμη.
Δεν έμαθα να πετάω χαρταετό μα ταξιδεύω στον άνεμο.
Σε ευχαριστώ για τα υπέροχα λόγια σου.
Ο ιρμός της σκέψης σου, και ο στοχασμός σου πάντα αξιοπρόσεκτος...
Σαν τους Χαρταετούς που ποτέ δεν έμαθαν.
Γιατί όπως λες υπάρχουν εκείνα τα γεγονότα, ανεξάρτητα της δικιάς μας ύπαρξης, που πάνω στις ευαίσθητες ψυχές ρίχνουν όλη τη σκιά τους.
Και δεν είναι που δε θέλουμε τον άνεμο να αναμοχλεύει τα μαλλιά μας.
Σε αυτόν αφηνόμαστε.
Αλλά παχύς σπάγγος, συρματόπλεγμα, σε ξένα χέρια,
ορίζει το ύψος και την ελευθερία μας.
ίσως ποτέ δεν είναι αργά να σπάσουμε τα δεσμά μας...
Με σπασμένα πλέον φρένα στο άπειρο...
Μα όλη η ζωή μας ένας χαρταετός είναι. Άλλοι καταφέρνουν να τον πετάξουν και άλλοι όχι. Κάποτε ο άτιμος μπλέκεται στα δέντρα και άντε να τον ξεμπλέξεις.
Και αν αποτύχεις δε φταις μόνο εσύ. Οι συγκυρίες, ο άνεμος, τα δέντρα, η φυσική και οι νόμοι της. Αλλά στο τέλος εσύ παίρνεις όλο το φταίξιμο. Η επιτροπή δεν καταλαβαίνει από τέτοια.
Και όπως είναι αποδεδειγμένο, ένας χαρταετός δε γίνεται να πετά για πάντα..
αφού πετάς εσύ ο ίδιος, αφού πετάς!
φρόντισε μόνο ν' αφήνεις που και που τη θλίψη πίσω σου...
oi xartetoi petoun mesa apo ta xeria mas..emeis tous kathodigoume k me to katallilo mikos ouras k ti thelisi t aera o xartetos mas petaei!!isws na einai tlimmenos epidi kapios ton kathodiga..isws epidi de mporei na petaksei monos t.eleutherwse ton!!
@Φίλε kioy σε ευχαριστώ και πάλι για τα καλά σου λόγια. Συμφωνώ ως ένα σημείο μαζί σου. Αλλα ήθελα να πω πως τον χαρταετό εδώ δεν τον θέτω ως σύμβολο, και εκτιμώ την ερμηνεία σου, ίσως και νάνε έτσι.
Απλά δεν έχω πετάξει ποτέ χαρταετό.
Τώρα γίνομε κυνικός αλλα αυτό ήθελα να πω. Υπάρχει και ένα γεγονός που έγινε τότε και απλά με σημαδεύει.
Να σε καλά.
@BlaCk piTt οι χαρταετοί είναι φτιαγμένοι για να πετούν. Οι συγκυρίες καμιά φορά μας εγκλωβίζουν. Μα αν τις ξεπερνάμε είμαστε κάτι παραπάνω από άνθρωποι.
Σε ευχαριστώ που διαβάζεις την Κοιλάδα μου.
Τα λέμε.
@Αγγελίνα σου έχω ξανά πει νομίζω πως πολλές φορές έχω ονειρευτεί να πετάω. Κι η θλίψη κομμάτι μου. Πάντα αφήνω, και κρατάω και για μένα λίγο.
@vereggaria καλώς όρισες στην Κοιλάδα μου. Νομίζω πως εξέλαβες τον χαρταετό κι εσύ ως σύμβολο. Απλά ήθελα να πω πως δεν έχω πετάξει ποτέ χαρταετό. Γιατί δεν έτυχε ποτέ. Όσο για την θλίψη νομίζω πως μας μετριάζει, πρέπει να περνάνε από μέσα μας πολλά συναισθήματα να μην κολλάμε και να μην στερούμαστε κανένα.
Ίσως ένα θλιμμένος τιμονιέρης να αφήνει ποιο εύκολα έναν χαρταετό να πετάξει ελεύθερο…είναι στον άνθρωπο. Έτσι πιστεύω εγώ.
Ελένη και πάλι καλώς όρισες.
Δημοσίευση σχολίου