Σάββατο 21 Μαρτίου 2009

Ξέρεις νομίζω πως δεν μεγαλώσαμε,

ίσως να ωριμάσαμε μα δεν θελήσαμε να μεγαλώσουμε. Μπορεί φέτος να μην φτιάχνουμε δεντρόσπιτα και μπορεί να μην κάνουμε τις εκδρομές που κάναμε μα δεν μεγαλώσαμε. Δεν μεγαλώσαμε.
Οι υποχρεώσεις της τελευταίας τάξης.

Νοσταλγώ τότε που ξεκινούσαμε νωρίς μέρα και γυρνούσαμε νύχτα παίρναμε τους δρόμους, ούτε που ξέραμε που παγαίναμε. Κανένα καφέ, τσιγάρα και τις φωτογραφικές.
Κάθομαι τώρα και σκέπτομαι. Αλήθεια πια μνήμη να περιγράψω. Τι από όλα;

Τι κουβέντες κάναμε; Αναλύσεις...Όνειρα...Γέλια...
Πόσες φωτογραφίες να δεις, κενές, άηχες. Έχουν μείνει τα πάντα στα μυαλά μας.
Στις καρδιές μας.

Το καλοκαίρι. Θα είχε κουραστεί εκείνος ο στύλος να φωτίζει τις παρτιτούρες μας.


Νοσταλγώ όλες τις στιγμές και προσπαθώ να θυμάμαι όλα. Μα και πάλι ξεχνώ και όλο κάτι λείπει.
Τέτοιο καιρό του χρόνου -έτσι συνήθιζα πάντα να σου λέω κι όλο έπεφτα έξω- θα ‘μαστε κάπου αλλού.

Κυλάει ο χρόνος...

5 σχόλια:

Chara είπε...

Δεν μπορώ να σχολιάσω.Απλά θα σου πώ 'οτι οφείλω πολλά σε εσένα.Το 'χω ξαναπεί.

Γιώργος Π. είπε...

Μα ρε Χαρά και εγώ οφείλω πολλά σε εσένα.!!!

Άνεμος είπε...

Αναμνήσεις, ότι μας κρατάει για να συνεχίσουμε να ζούμε. Κάθε ωραία μας στιγμή που ζούμε για μερικά δευτερόλεπτα και την αναπολούμε χρόνια...

Στην υγεία σου Γιώργο!

Daria είπε...

@ Δεν μεγαλώσατε Γιώργο. Ίσως λιγάκι αλλά δεν μεγαλώσατε. Και δεν θα μεγαλώσετε ποτέ. Μόνο το σακούλι με τις αναμνήσεις θα μεγαλώνει και μερικές θα χαθούν. Θα μείνουν οι πιο έντονες όμως.

Γιώργος Π. είπε...

Daria m exeis dikio kai makari na min xanontousan oi mnimes, toulaxiston 8a minei auto p ajize.
Kalimeres apo tin uperoxi rwmi.