Δευτέρα 18 Μαΐου 2009

Ξεκίνησε η βροχή...


Ο ουρανός φωτίζετε γραμμικά από εκλάμψεις φωτός.
Οι στοίβες με τις σημειώσεις και τα μαθήματα που πέρασαν, κι αυτά που θα έρθουν . Τραβηγμένες οι λευκές κουρτίνες του δωματίου και πρώην ζεστός καφές.
Λευκές κουρτίνες τον χειμώνα και μπλε το Καλοκαίρι που πάντα αργώ να αλλάξω.
Η βροχή δυνάμωσε. Κι άλλο. Δεν βλέπεις ποια τον ορίζοντα. Και το χώμα να μυρίζει σαν σκουριά, περίεργη μυρωδιά.

Τρίτη δίνουμε κείμενα. Τα λατρεύω τα κείμενα.

Έχω βγει στην βεράντα, βλέπω καθαρά τις αστραπές στον άνεμο. Ακούω καθαρά τον ήχο. Την συνομωσία της καθυστέρησης που υπάρχει. Η λάμψη και ο κρότος.
Ο αδελφός μου ρωτάει για τον Χέντριξ, το ράδιο τραγουδάει μέσα από παράσιτα το ‘’που να γυρίζεις...’’
Οι γάτες κρυμμένες κάτω από τα δέντρα σαν να απολαμβάνουν την βροχή. Κουρνιάζουν όμορφα στην δροσιά.
Και το δέρμα που ανατριχιάζει στην απαλή δροσιά.

Σταμάτησε η βροχή...οι τελευταίες σταγόνες που έμειναν στις στέγες παφλάζουν στο χώμα. Καφέ μυρίζει η ανάσα μου και τα χέρια μου νικοτίνη, πάνω από τις σημειώσεις και από το στόχο του φωτιστικού...

-η φωτογραφία είναι από την επτά ήμερη στην Ιταλία, βροχή και τότε...

2 σχόλια:

BlaCk piTt είπε...

Καλές επιτυχίες!!!!

Daria είπε...

Καλή τύχη στις εξετάσεις. Ελπίζω κάποιοα στιγμή να καταργηθεί αυτό το απάνθρωπο πράγμα.
Να είσαι καλά.