Εκ των πόθων γύρισε η άνοιξη
μέσα σε πνικτά γέλια και αναστεναγμούς
μέσα στην ξύνια του όξινου αέρος που χώνεται στα πλεμόνια.
Ω! Η άνοιξη πάντα.
Και τα μάτια σου που γυρνάνε μέσα στα μάτια μου.
Τα χέρια με τις άκρες τους.
Το μέλλον της ιστορίας.
Γυρνάμε
στις εκδρομές Κυριακής ή Σάββάτου σούρουπο
σε κόκκινες πρωτομαγιές με λούλουδα στις τσέπες
ή
σε καθαροδευτέρες χωρίς τις ανταύγες των χαρτόων αετών.
Ω! Η άνοιξη κι εσύ.
