Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2009

Άδειοι.


Άδειοι.

Όλοι άδειοι.

Να μα ‘στε γυμνοί από συναισθήματα.

Κούφοι από ιδέες.

Ξεριζωμένοι από πίστη.

Σάρκες.

Σάρκες.

Κινήσεις χεριών.

Υπέρμετροι καταναλωτές

της περιττότητας

Άδειοι.

Κίβδηλοι.


Παμμέγιστη αρετή της σάρκας.


9 Ιανουαρίου 2009

Αλόννησος

13 σχόλια:

Αγγελίνα είπε...

γεμίζω
γεμίζοντας τα κενά των άλλων

ΑΛΙΚΗ είπε...

Δηλαδή θέλεις να πείς ότι βλέπεις γύρω σου τέτοιους άδειους ανθρώπους;Εννοείς ότι σ'αυτόν τον υπέροχο,ειρηνικό,γλυκό κόσμο έχουμε καταντήσει έτσι;Γιατί Γιώργο;Δεν βλέπεις ότι οι άνθρωποι σήμερα είναι πάνω απ'όλα άνθρωποι;Δεν βλέπεις ότι επικοινωνούν πιο ουσιαστικά από ποτέ;Πολύ απαισιόδοξος είσαι αδερφέ μου

Γιώργος Π. είπε...

@Αγγελίνα γεμάτος, σημαίνει ευτυχισμένος;
Και να τη σημαίνει ευτυχία για ένα λεξικό = 1.κατάσταση βαθιάς και διαρκούς ικανοποίησης, που δημιουργείται από την εκπλήρωση των ψυχικών και υλικών αναγκών και επιθυμιών. ANT δυστυχία 2. καλή τύχη, ευτυχής συγκυρία, κυρίως στην έκφραση έχω την ~ να… ANT έχω την ατυχία να… (Παραλείπω τα παραδείγματα)
Το κενό τι αποτέλεσμα συναισθημάτων είναι; Ευτυχισμένοι είναι αυτοί που δεν ζητάνε πολλά. Οι αυτάρκεις. Ευτυχία είναι σύνθετη μα και πολλή απλή.
(από το ηλεκτρονικό λεξικό Τριανταφυλλίδης On-Line http://www.komvos.edu.gr/dictionaries/dictonline/DictOnLineTri.htm )

@ΑΛΙΚΗ βλέπω πολλούς τέτοιους ανθρώπους γύρω μου. Βλέπω όμως και γεμάτους. Το θέμα είναι ποιος είναι πραγματικά κούφιος. Γιατί μιλάω για κούφιους, άδειους ανθρώπους.
Σπάνια βλέπω ανθρώπους να επικοινωνούν από ανθρωπιά κι όχι για ένα συμφέρον, μια συνουσία, μια συνομωσία. Δεν σμίγουν οι πιο πολλοί από ανθρωπιά. Εγώ δεν βλέπω πουθενά καμία επικοινωνία. Αν επικοινωνούσαμε δεν θα ψηφίζαμε κλέφτες. Αν επικοινωνούσαμε θα βλέπαμε τι μας χρειάζεται πραγματικά. Αν επικοινωνούσαμε δεν θα κυνηγούσαμε την λάμψη. Αν επικοινωνούσαμε δεν θα πεινούσε κανείς. Αν επικοινωνούσαμε δεν θα αγοράζαμε και δεν θα πουλούσαμε τίποτα. Ουτοπικό; Ουτοπικότατο.
Δεν μιλάω για προφορική επικοινωνία. Για κάτι ποιο βαθύ. Το αίσθημα της επικοινωνίας.

Ζητάω να ενταθούν οι προσπάθειες για να αδειάσουμε. Να γίνουμε ζώα. Το ποίημα είναι ειρωνικό.

Για την απαισιοδοξία τι να πω; Θέλω να είναι αισιόδοξος για να μπορώ να βλέπω και την αισιοδοξία, το όμορφο.

Και να τι ισχυρίστηκε ο συγγραφέας Ζοζέ Σαραμάγκου κάποτε όταν του είπαν ότι το περί φωτίσεως είναι απαισιόδοξο: ''Δεν εγώ αισιόδοξος. Ο κόσμος είναι απαίσιος''

Και βλέποντας ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους –Η γιαγιά που κλαίει του Γιάννη Αικατερίνη. Κάπου σε έναν τοίχο σε ένα παλιό σπίτι έλεγε: Αγαπώ τους ανθρώπους μισώ την κοινωνία τους.

Σε ευχαριστώ. -λογοδιάρροια-

Γιώργος Π. είπε...

***''Δεν είμαι εγώ αισιόδοξος. Ο κόσμος είναι απαίσιος'' έφαγα μια λέξη από βιασύνη

Αγγελίνα είπε...

όχι, ο γεμάτος δεν είναι απαραίτητα ευτυχισμένος. έχει όμως όλες τις προοπτικές να γίνει. και σχετικά με την ευτυχία δε με εκφράζουν οι ορισμοί που παρέθεσες. νιώθω ευτυχισμένη κι ας μην ικανοποιούνται διαρκώς οι ψυχικές και υλικές ανάγκες μου, και γενικά είμαι άνθρωπος που ζητάω πολλά. ωστόσο είμαι ευτυχισμένη. γιατί έχω ζήσει πράγματα σημαντικά, καταστάσεις έντονες και τα έχω βγάλει πέρα σε συδκολίες, γιατί έχω αγαπηθεί και έχω αγαπήσει. και κυρίως γιατί ακόμα κι αν τίποτα δεν είναι όπως θα ήθελα βρίσκω πάντα ένα μικρό λόγο για να συνεχίζω να ελπίζω και να πρσπαθώ. αυτό για μένα είναι ευτυχία, είναι ο θησαυρός μου και είμαι σίγουρη ότι "τα καλύτερα έρχονται". πραγματικά το πιστεύω.

τώρα σχετικά με τους κενούς ανθρώπους και την έλλειψη επικοινωνίας για την οποία μιλάς... καθημερινά βλέπω γύρω μου τέτοιους ανθρώπους και πάντα κρύβω μέσα μου ένα ερωτηματικό για το αν είμαι κι εγώ σαν κι αυτούς...
όμως είναι λογικό να υπάρχουν, γιατί για να επικοινωνήσεις ουσιαστικά θέλει πολλή δουλειά με τον εαυτό σου πρώτα απ' όλα. και είναι μεγάλο ρίσκο.

kioy είπε...

Σάρκες άδειες... Όσο της γδέρνεις ξερνούνε ματαιόδοξα όνειρα απ' τον σκουριασμένο ουρανού ενός απαίσιου κόσμου. Σε έναν κόσμο που η ζωή έγινε συμβιβασμός και η ψυχή νοσσει, οι σάρκες καταναλώνοντας προσπαθούν να γεμίσουν τα κενά της αδειανής ψυχής τους, άνοίγοντας μεγαλύτερες τρύπες στη χιλιομπαλομένη "κατασκευή" τους...

Υπέροχο αυτό που έγραψες!

Γιώργος Π. είπε...

@ Αγγελίνα παίζει ρόλο για μένα η αυτάρκεια. Άλλοι αρκούνται μέσα στα πλαίσια της ευτυχίας με το να έχουν 3 σπίτια και 5 αμάξια. Στα υλικά αγαθά.
Όπως είπα και πριν η ευτυχία είναι τόσο απλή όσο και σύνθετη. Άλλο σημαίνει για σένα άλλο για μένα. Άλλο σημαίνει τώρα και άλλο σήμαινε για τους Αρχαίους Έλληνες.
Ο ορισμός που έδωσα ήταν από λεξικό και δεν με καλύπτει. Δεν κλίνετε η ευτυχία σε λεξικά. Είναι μόνο λέξεις και έννοιες για αυτούς που ζητάν να μάθουν τι σημαίνει. Όχι τι είναι να νιώθεις ευτυχισμένος.
Δεν ήθελα να σε καλύψω. Ήθελα να ακουστεί η γνώμη μου. Και χαίρομαι που διαφωνούμε και συμφωνούμε σε άλλα. Να σε ακούσω ήθελα και όχι να σε καλύψω.
Όταν ο άνθρωπος χάνει και βαθαίνει τότε πιστεύει πω πριν ήταν καλύτερα.
Ήταν ευτυχείς. Και το καταλαβαίνει γιατί το έχασε και το εκτίμησε.

Ίσως και να ‘με κενός άνθρωπος. Ίσως και όχι.
Δεν ρίχνω τις ευθύνες στους άλλους. Πάντα με ρωτάω ‘’εσύ τι κάνεις;’’
Συμφωνώ σε αυτά που λες για την δουλειά του εαυτού.
Αλλα αρνούμαι να αρχίσω να κάνω κάτι που δεν θέλω για να επικοινωνήσω.Να ενταχθώ.
Να ψάχνουμε ανθρώπους και να επικοινωνούμε.

[Το φεγγάρι από το βραχιόλι έσπασε]

@kioy να σε καλά. Το ίδιο υπέροχες οι επιλογές σε ταινίες και τα ποιητικά σου κείμενα.

ΑΛΙΚΗ είπε...

Ειρωνικό ήταν και το σχόλιό μου. Το θέμα είναι να ψάχνουμε πάντα πιο βαθιά, πίσω απ'τη σάρκα. Καμία ψευτιά εκεί δεν κρύβεται και μόνο αν κοιτάμε τους ανθρώπους με τα μάτια της αλήθειας μας θα μπορέσουμε να δούμε και τη δική τους. Κι όταν οι αλήθειες μας ενωθούν τότε θα νιώσουμε έστω και για λίγο την ευτυχία. Να αλλάξουμε τον κόσμο παλεύουμε, να πάψουμε να ατενίζουμε το άδειο, να βαδίζουμε στον δρόμο που οι άλλοι είπαν ουτοπία, τον δρόμο των ονείρων μας πλάι σ'εκείνους που μπορούν ο καθένας με τον τρόπο του να μας γεμίσει

Αγγελίνα είπε...

όταν λέω ότι είμαι άνθρωπος που ζητάω πολλά αναφέρομαι κυρίως σε συναισθήματα και σε γνώση. γιατί όσο μεγαλώνω αποβάλλω όλο και περισσότερες απ' τις ψεύτικες υλιστικές ανάγκες που η κοινωνία φρόντισε από νωρίς να μου δημιουργήσει.

[υπάρχει πάντως ακόμα κάποιος που θέλει και μπορεί να ξενυχτάει μαζί σου όταν ξενυχτάς. και ενίοτε το κάνει κιολας.-αν θες στείλ' το για επισκευή]

Γιώργος Π. είπε...

Δεν θα το στείλω. Εγώ σου χρωστάω κάτι, το θυμάμαι. Αυτό το κενό πάνω στο βραχιόλι το θέλω…
Σε ευχαριστώ παντως. ¨)

Γιώργος Π. είπε...

Αλίκη συμφωνώ...

Nefeli είπε...

κοιτα να δεις που καποιες κατεστραμμενες κοιλαδες ειναι ομορφες
κι εγω χαιρομαι που σ' ανακαλυψα λεω να στησω μια σκηνη στην κατεστραμμενη κοιλαδα και να κοιμαμαι εδω ^^
καλη συνεχεια

Γιώργος Π. είπε...

@Νεφέλη είσαι ευπρόσδεκτη. Σε ευχαριστώ και καλή συνέχεια και σε εσένα.