Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009



Κάποιος, οποίος έψαχνε ουρανούς
βρήκε μονάχα άλογα από άμμο.


Και τα σκόρπισε στον άνεμο


Και σκορπίστηκε στον αέρα.

4 σχόλια:

ΑΛΙΚΗ είπε...

Άλογα από άμμο... συμβολικό για την προσπάθεια να φύγουμε μακριά, στη γωνιά του ουρανού που μας χωράει, το αποτέλεσμα το γράφεις... τουλάχιστον έτσι το κατάλαβα εγώ.
Υπέροχο το κολλάζ

Πορτιάτης είπε...

Γιώργο,
πολύ δυνατοί οι στίχοι σου, δυνατό και το κολάζ σου, γέννησαν μέσα μου εικόνες του Dali και του Θερβάντες! Συνέχισε έτσι κι εύχομαι ένα άλλο άλογο, το άτι των ποιητών ο Πήγασος, να σε ταξιδεύει σε πύρινους ουρανούς!

Και μιας κι ο λόγος για Θερβάντες, παραθέτω τους "ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΕΣ" του Καρυωτάκη (από τα "Νηπενθή" του), έτσι σαν αφορμή για μια κουβέντα κι ένα "ψάξιμο" :

Οι Δον Κιχώτες πάνε ομπρός και βλέπουνε ως την άκρη
του κονταριού που εκρέμασαν σημαία τους την Ιδέα.
Κοντόφθαλμοι οραματιστές, ένα δεν έχουν δάκρυ
για να δεχτούν ανθρώπινα κάθε βρισιά χυδαία.

Σκοντάφτουνε στη Λογική και στα ραβδιά των άλλων
αστεία δαρμένοι σέρνονται καταμεσίς του δρόμου,
ο Σάντσος λέει «δε σ' το 'λεγα;» μα εκείνοι των μεγάλων
σχεδίων, αντάξιοι μένουνε και: «Σάντσο, τ' άλογό μου!»

Έτσι αν το θέλει ο Θερβάντες, εγώ τους είδα, μέσα
στην μίαν ανάλγητη Ζωή, του Ονείρου τους ιππότες
άναντρα να πεζέψουνε και, με πικρήν ανέσα,
με μάτια ογρά, τις χίμαιρες ν' απαρνηθούν τις πρώτες.

Τους είδα πίσω να 'ρθουνε -- παράφρονες, ωραίοι
ρηγάδες που επολέμησαν γι' ανύπαρχτο βασίλειο --
και σαν πορφύρα νιώθοντας χλευαστικιά, πως ρέει,
την ανοιχτή να δείξουνε μάταιη πληγή στον ήλιο!

Ανώνυμος είπε...

γεια σου κι απο μενα φιλε

Γιώργος Π. είπε...

@Αλικάκι δεν θα σου πω τι ήθελα να γράψω. Μου άρεσε που έδωσες την δικιά σου ερμηνεία. Το τι κατάλαβες και τι ένοιωσες. Σε ευχαριστώ.

@Κύριε Φάνη χαίρομαι πραγματικά που σας δημιούργησα εικόνες, που σας άγγιξα.
Να είστε καλά.[Ο Καρυωτάκης απλά υπέροχος]

@Όλια σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο και πέρασες από την κοιλάδα μου.