Κι έμπαινε η θάλασσα από τις πόρτες
από τα παράθυρα
πνίγηκε το χρυσόψαρο
ανακατεύτηκε
μέσα μας
γέμισε βότσαλα
παντού βότσαλα
και μαύρα φύκια
ξεριζωμένα
το καλοκαίρι
το καλοκαίρι
ήταν
είπαμε
και
έπρεπε
να φύγει.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Πληροφορίες
συ που περνάς βιαστικός ή βαθιά υπνωτισμένος ή όλο αναζητώντας κάτι με τόση ματαιότητα, 'δω δεν ζει κανείς και δεν έχει τίποτα, παρα μον' μια κατεστραμμένη κοιλάδα.
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2010
(17)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2009
(35)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (5)
- ► Ιανουαρίου (7)
-
►
2008
(66)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Σεπτεμβρίου (13)
Ετικέτες
Κείμενα, ποιήματα, εικόνες και λοιπά κατοχυρωμένα.
Blogs
Sites
Να μην σε νικήσει ο κόσμος
[Νικόλας Άσιμος]
2 σχόλια:
ΚΙ ΟΤΑΝ ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΤΟΥ ΟΙ ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ ΞΕΚΟΛΛΗΣΟΥΝ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΑΣ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΠΟΥ Θ ΑΝΤΑΜΩΣΟΥΜΕ... ΟΜΟΡΦΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΒΓΑΛΜΕΝΟΙ ΙΣΩΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΘΑ ΕΛΕΓΑ... ΜΙΛΑΜΕ...
Μ.LILA..
Ομολογουμένως ένα μικρό πικρό καλοκαίρι...τώρα πέρασε...τώρα περνά φεύγει...δεν ξέρω αν μπορεί να πάρει μαζί του όσα έφερε. Δεν ξέρω καν αν θα ήθελα και κάτι τέτοιο...
Να είμαστε καλά να ανταμώσουμε στο βροχερό μας νησάκι!
Καλή αντάμωση λοιπόν...
Δημοσίευση σχολίου