Σάββατο 7 Ιουνίου 2008

Κάτι σαν όνειρο...σαν παραμύθι...ΜΕΡΟΣ 3ο


Κάτι σαν όνειρο...σαν παραμύθι…

ΜΕΡΟΣ 3ο

-Μοναχός στα σύγνεφα–

Π> Παιδί

Πα> Παλιάτσος

------------------------------------------------------------------------------------

...το σκοτάδι υποχωρεί, ο ουρανός είναι τόσο μα τόσο κόκκινος...σύγνεφα πυκνά...

τρεκλίζει στον άνεμο...κι όλο στριφογυρίζει...μα ήλιο δεν βλέπει...κουρασμένος κάθετε πάνω σε ένα σύννεφο...

Π-Πόσο ελεύθερος νιώθω τώρα πια...

...μια μαύρη σκιά έρχεται προς το μέρος του από το βάθος του σύννεφου...

Π-Ποιος είσαι εσύ;

Πα-Εγώ είμαι ένας παλιάτσος...εσύ ποιος είσαι; Πως βρέθηκες εδώ;

Π-Δεν θυμάμαι ποιος είμαι...δεν ξέρω καν το όνομα μου...Έφτασα εδώ πετώντας...

Εσύ τι κάνεις εδώ;

Πα-Μπορείς και πετάς;

Π-Ναι...

Πα-...έχει μείνει άναυδος...

Π-Εσύ πως βρέθηκες εδώ;

Πα-Κάποτε σιχάθηκα να κάνω τον κόσμο να γελά...πέταξα πολλή ψιλά με ένα πλαστικό κανόνι...τόσο μακριά και ψιλά ώστε να ακουμπήσω τον ήλιο...

Π-Έπιασες τον ήλιο;...με έκπληξη...

Πα-...του δείχνει τα καμένα χέρια του...

Π-Ήταν όμορφος από κοντά;...

Πα-Πολλή παγερός ,λες και ήταν θυμωμένος...

Π-Εσύ ξέρεις καλύτερα τότε από όλους...

Πα-Μα δεν μου είπες που πας;

Π-Πάω δυτικά, εκεί που κοιμάται ο ήλιος...

Πα-Δεν φοβάσαι, να ταξιδεύεις μόνος σου...;

Π-Όλοι μόνοι μας ταξιδεύουμε…και εσύ το ξέρεις...

Πα-Δεν θυμάμαι...

Π-Τι κάνεις εδώ...;

Πα-Με τιμώρησαν…πρέπει να σπρώχνω τα σύννεφα στην αιωνιότητα...

Π-Και ύστερα με ρωτάς για την μοναξιά;

Πα-Δεν θυμάμαι την μοναξιά, την γλυκιά εκείνη μοναξιά...την παιδική...

Η χρονιότητα της ζωής μου έχει τελειώσει , τελείωσε με ένα άγγιγμα...με ένα τόσο δα ακριβό άγγιγμα...έτσι χάθηκε η ζωή μου...

Π-Μα ίσως μια μέρα να ξανά αρχίσει η ζωή σου...

Πα-Ίσως και όχι...

Π-Ίσως και όχι...

Πα-Μικρέ η ζωή αν χαθεί δεν ξανά έρχεται...δεν τα συνηθίζει αυτή αυτά τα σούλτα φέρτα...δεν είναι σαν και μας...

Π-Εγώ δεν είμαι έτσι...

Πα-Αυτά έλεγα κι εγώ...

Π-Μόνο που εγώ δεν πρόκειται να χαθώ...και για μένα ξέρω καλύτερα από όλους...

Πα-Ίσως...μα πρέπει να σπρώξω, σε αφήνω...Καλή συνέχεια στο ταξίδι σου μικρέ...

Και σου εύχομαι να μην καταλήξεις άψυχος με καμένα χέρια σαν κι εμένα...

Π-Θα προσέχω...θα ξανά ‘ρθει...μόνο όταν εσύ την δεχτής πίσω...

...Αυτά είπε το παιδί και συνέχισε δυτικά...ο ουρανός ξεθώριασε...και σκοτάδι βασίλευε...το αρχικό σκοτάδι...ο ήλιος ακόμα να φανεί...

...Συνεχίζετε...

4 σχόλια:

BlaCk piTt είπε...

polu wraio k to trito meros...!

Γιώργος Π. είπε...

euxaristw:)

Chara είπε...

perimenoume me agonia k ta epomena meri...sinexise etsi..einai polu omorfes ustories!!

Γιώργος Π. είπε...

KOurelaki m:P