Κάτι σαν όνειρο...σαν παραμύθι…
ΜΕΡΟΣ 3ο
-Μοναχός στα σύγνεφα–
Π> Παιδί
Πα> Παλιάτσος
------------------------------------------------------------------------------------
...το σκοτάδι υποχωρεί, ο ουρανός είναι τόσο μα τόσο κόκκινος...σύγνεφα πυκνά...
τρεκλίζει στον άνεμο...κι όλο στριφογυρίζει...μα ήλιο δεν βλέπει...κουρασμένος κάθετε πάνω σε ένα σύννεφο...
Π-Πόσο ελεύθερος νιώθω τώρα πια...
...μια μαύρη σκιά έρχεται προς το μέρος του από το βάθος του σύννεφου...
Π-Ποιος είσαι εσύ;
Πα-Εγώ είμαι ένας παλιάτσος...εσύ ποιος είσαι; Πως βρέθηκες εδώ;
Π-Δεν θυμάμαι ποιος είμαι...δεν ξέρω καν το όνομα μου...Έφτασα εδώ πετώντας...
Εσύ τι κάνεις εδώ;
Πα-Μπορείς και πετάς;
Π-Ναι...
Πα-...έχει μείνει άναυδος...
Π-Εσύ πως βρέθηκες εδώ;
Πα-Κάποτε σιχάθηκα να κάνω τον κόσμο να γελά...πέταξα πολλή ψιλά με ένα πλαστικό κανόνι...τόσο μακριά και ψιλά ώστε να ακουμπήσω τον ήλιο...
Π-Έπιασες τον ήλιο;...με έκπληξη...
Πα-...του δείχνει τα καμένα χέρια του...
Π-Ήταν όμορφος από κοντά;...
Πα-Πολλή παγερός ,λες και ήταν θυμωμένος...
Π-Εσύ ξέρεις καλύτερα τότε από όλους...
Πα-Μα δεν μου είπες που πας;
Π-Πάω δυτικά, εκεί που κοιμάται ο ήλιος...
Πα-Δεν φοβάσαι, να ταξιδεύεις μόνος σου...;
Π-Όλοι μόνοι μας ταξιδεύουμε…και εσύ το ξέρεις...
Πα-Δεν θυμάμαι...
Π-Τι κάνεις εδώ...;
Πα-Με τιμώρησαν…πρέπει να σπρώχνω τα σύννεφα στην αιωνιότητα...
Π-Και ύστερα με ρωτάς για την μοναξιά;
Πα-Δεν θυμάμαι την μοναξιά, την γλυκιά εκείνη μοναξιά...την παιδική...
Η χρονιότητα της ζωής μου έχει τελειώσει , τελείωσε με ένα άγγιγμα...με ένα τόσο δα ακριβό άγγιγμα...έτσι χάθηκε η ζωή μου...
Π-Μα ίσως μια μέρα να ξανά αρχίσει η ζωή σου...
Πα-Ίσως και όχι...
Π-Ίσως και όχι...
Πα-Μικρέ η ζωή αν χαθεί δεν ξανά έρχεται...δεν τα συνηθίζει αυτή αυτά τα σούλτα φέρτα...δεν είναι σαν και μας...
Π-Εγώ δεν είμαι έτσι...
Πα-Αυτά έλεγα κι εγώ...
Π-Μόνο που εγώ δεν πρόκειται να χαθώ...και για μένα ξέρω καλύτερα από όλους...
Πα-Ίσως...μα πρέπει να σπρώξω, σε αφήνω...Καλή συνέχεια στο ταξίδι σου μικρέ...
Και σου εύχομαι να μην καταλήξεις άψυχος με καμένα χέρια σαν κι εμένα...
Π-Θα προσέχω...θα ξανά ‘ρθει...μόνο όταν εσύ την δεχτής πίσω...
...Αυτά είπε το παιδί και συνέχισε δυτικά...ο ουρανός ξεθώριασε...και σκοτάδι βασίλευε...το αρχικό σκοτάδι...ο ήλιος ακόμα να φανεί...
...Συνεχίζετε...
4 σχόλια:
polu wraio k to trito meros...!
euxaristw:)
perimenoume me agonia k ta epomena meri...sinexise etsi..einai polu omorfes ustories!!
KOurelaki m:P
Δημοσίευση σχολίου