Δευτέρα 23 Ιουνίου 2008

Κάτι σαν όνειρο...σαν παραμύθι...ΜΕΡΟΣ 6ο



Κάτι σαν όνειρο...σαν παραμύθι...

ΜΕΡΟΣ 6ο


-Πάνω από τα σύννεφα–

Π> Παιδί

Ν> Νεράιδα


...ο ουρανός ήταν κίτρινος, μα ο ήλιος είχε χαθεί...τα σύννεφα πυκνά...παγωμένος αέρας...κι ύστερα ζεστός, καυτός...το παιδί σκεφτόταν την αρχή...τα σύννεφα χάνονται.....ένα βουνό και ένα ξύλινο ετοιμόρροπο σπίτι....πατάει στο έδαφος....και πλησιάζει...


...Η πόρτα του σπιτιού ανοιχτή...


Ν-Τι θέλεις εδώ εσύ;

Π-Δεν ψάχνω κάτι...

Ν-Τότε;

Π-Απλό διάλλειμα από το ταξίδι μου...

Ν-Ωραία...

Π-Πως σε λένε;

Ν-Δεν έχω όνομα...

Π-Μα τότε πως σε φωνάζουν...;

Ν-Δεν με φωνάζουν

Π-Ούτε κι εμένα...Τι γυρεύεις εδώ;

Ν-Δεν ψάχνω κάτι...κρύβομαι από την ασχήμια του κόσμου...

Π-Δεν χρειάζεται....ο κόσμος είναι όμορφος...

Ν-Ο δικό σου κόσμος είναι όμορφος...

Π-Ε, τότε για να νιώσεις πλήρης πρέπει να ομορφύνεις τον κόσμο σου...

Ν-Δεν είναι τόσο εύκολο....

Π-Υπάρχει ελπίδα...ξέρεις οι νεράιδες έχουν μέσα του ελπίδα...

Ν-Όχι και νεράιδα...

Π-Έχεις φτερά...μα μπλε φτερά έχουν μόνο οι νεράιδες...

Ν-Ξέρεις...οι νεράιδες δεν έχουν μπλε σπασμένα φτερά...

Π-Έχουν...

Ν-...παραμένει σιωπηλή και θλιμμένη...

Π-Πάω εκεί που κοιμάται ο ήλιος...

Ν-Έχεις μεγάλο δρόμο μπροστά σου τότε...

Π-Το βράδυ εδώ μπορείς και ακούς τα αστέρια;

Ν-Ναι μα τα συνήθισα, όταν έχεις κάτι κοντά σου συνέχεια, δεν το εκτιμάς μα μονάχα όταν το χάσεις...

Π-Μην περιμένεις να το χάσεις...

Ν-...χαμογελώντας...Θα δείξει τότε...

Π-Μήπως έχεις κανένα τσιγάρο...;

Ν-Ναι...πάρε...

Π-Σπίρτα;

Ν-...του τα δίνει...

Π-...ανάβει το τσιγάρο και ανασαίνει...κι ανασαίνει...

Π-Εσύ καπνίζεις;

Ν-Όχι πια...δεν είναι από τα πράγματα που θεωρώ απαραίτητα...

Π-Ούτε κι εγώ...αλλά που και που μου χρειάζεται

Ν-Η δύναμη είναι μέσα μας....

Π-Σε ένα κόσμο άσχημο δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένος...

Ν-Η ζωή είναι μέσα μας...

Π-Δεν χωράει...

Ν-...χαμογελώντας…Είναι μικροσκοπική...

Π-Δεν ξέρω...Τι είναι αυτή η σκάλα...;

Ν-Ο φωταγωγός της γης...

Π-Δηλαδή...;...με απορία...

Ν-Μπορείς να δεις και μόνος σου...

Π-Είναι τρομακτικά;

Ν-Μην σε τρομάζει ο τρόμος...

Π-Θα τα πούμε τότε...

Ν-Ίσως...


...το παιδί ανεβαίνει σε μια πελώρια ξύλινη σκάλα στο πουθενά, σύννεφα καλύπτουν τα πάντα…η αρχή της σκάλας χάθηκε και το σπίτι δεν φαίνετε....


...Συνεχίζετε...

4 σχόλια:

Chara είπε...

Ti glyko pou einai!!!!
Sou pernaei polla k diafora minimata gia tin zoi..Htan polu aisiodo3h istoria i opoia exei stoixeia apo tin zoh k tis skepseis sou(nomizo)!!!
molis gyrisa apo to xorio k hmoun toso kourasmeni..Otan diavasa tin istoria i kourasi efyge k tora exo omorfa sunais8hmata mesa mou...Na sai kala pou me ekanes na nioso toso omorfa..Filia!!

Γιώργος Π. είπε...

@Chara σε ευχαριστώ πολλή...Όντος έχει κάποια στοιχεία από την ζωή μου... Τα λέμε...:):):)

Αγγελίνα είπε...

"όταν έχεις κάτι κοντά σου συνέχεια, δεν το εκτιμάς μα μονάχα όταν το χάσεις...Μην περιμένεις να το χάσεις..."
"μη σε τρομάζει ο κόσμος"

πόσο υπέροχα και αληθινά είναι τα όσα λες...
Μέσα από τις τάσεις φυγής του παιδιού και την απογοήτευσή του, φαίνεται η ελπίδα του για το κάτι καλύτερο... ίσως είναι η δική σου ελπίδα...

Πάντως εγώ μπορώ να ταυτιστώ απόλυτα με τον ήρωά σου...

Περιμένω τη συνέχεια! :):)

Γιώργος Π. είπε...

@Αγγελίνα πρέπει να υπάρχει ελπίδα...η μάλλον επιβάλλετε η ελπίδα...ακόμη και αν είναι μικρή και βαθιά, για να μπορούμε να ζούμε...Σε ευχαριστώ...