Ο δρόμος που θόλωνε ήταν μακρύς
Μα δεν τρόμαζε.
Η του ομοιόμορφου σύμπαντος την ζάλη.
Τι υπέροχο κενό !
4 Σεπτεμβρίου 2008
Αλόννησος
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Πληροφορίες
συ που περνάς βιαστικός ή βαθιά υπνωτισμένος ή όλο αναζητώντας κάτι με τόση ματαιότητα, 'δω δεν ζει κανείς και δεν έχει τίποτα, παρα μον' μια κατεστραμμένη κοιλάδα.
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2010
(17)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2009
(35)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (5)
- ► Ιανουαρίου (7)
-
▼
2008
(66)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ▼ Σεπτεμβρίου (13)
Ετικέτες
Κείμενα, ποιήματα, εικόνες και λοιπά κατοχυρωμένα.
Blogs
Sites
Να μην σε νικήσει ο κόσμος
[Νικόλας Άσιμος]
3 σχόλια:
όντως υπέροχο:)
Τι έφυγε και άφησε κενό;
@Βασούλα, σε ευχαριστώ...Να ‘σαι καλά!:);)
@Αγγελίνα δεν ξέρω κάποια λεπτομέρεια από το σύστημα του υποσυνείδητου ίσως να λειτούργησε, τόσο ελπιστικά, όσο ένα υπέροχο κενό.
Δημοσίευση σχολίου