Πέφτουν
τα αστέρια διαδοχικά.
Χαρίζονται μάτια
σε τυφλούς.
Κι αν δεις
πίσω από πρίσμα
κίτρινα δέντρα
και μικρά παιδιά.
Τίποτα
δεν επιστρέφετε.
9 Σεπτεμβρίου 2008
Αλόννησος
Κείμενα, ποιήματα, εικόνες και λοιπά κατοχυρωμένα.
Να μην σε νικήσει ο κόσμος
[Νικόλας Άσιμος]
5 σχόλια:
εμείς εδώ δε βλέπουμε τ' αστέρια...
ο ουρανός είναι μέρα νύχτα άσπρος εδώ...
οι δικοί μας τυφλοί έχουν μάτια.
ο φόβος και η άρνηση τους στερούν το φως...
εδώ δεν υπάρχουν μικρά παιδιά.
πάνινες κούκλες βγαίνουν απ' τις μήτρες...
εμείς εδώ δεν έχουμε δέντρα.
δεν κάνει το τσιμέντο για ρίζωμα...
Καλώς σε βρήκα,σε προσκαλώ στο blog μου...
@ Αγγελίνα τυφλώνετε κάποιος από τον φόβο του να τυφλωθεί.
Πριν κοιτάξει μέσα στο πρίσμα.
‘’Εδώ μονάχα σκιάχτρα τραγουδάνε με καρδιές δανικές’’
Που λέει και ο Αγγελάκας.
@Μάνο καλώς ήρθες. Θα τα πούμε στο blog σου.
polu oraia i foto...oso gia to poihma,eisai epireasmenos ap'to vivlio??
Χαρά όχι δεν είμαι επηρεασμένος αλλά συγκλονισμένος. Αλλά το βιβλίο, μου συμπληρώνει κάποια πράγματα, που πρέπει να ερμηνεύσω.
Σε ευχαριστώ!!!!
Δημοσίευση σχολίου