-Τι να απόγιναν εκείνοι οι τρομαγμένοι άνθρωποι άραγε;
-Έχουν κρυφτεί κάτω από εκείνα τα άδεια καπέλα, μες την σπαρακτική δειλία τους ονομάζουν τους τόπους.
-Χαρτογραφούν;
-Βαπτίζουν με κάτι από το νόημα της θλίψεως τους τα δεδομένα.
-(γελώντας) Μα αυτό λοιπόν είναι απασχόληση…
-Ναι, το να ορίζεις κάτι που έχει οριστεί και από παλιά.
-Είναι βέβαιο πως πρόκειται για κενούς ή και κοινούς ανθρώπους.
-Τα κενά για τους κενούς.
-Τα κενά για τους αδηφάγους
...Συνεχίζετε...
4 σχόλια:
exei kati periergo pou mou aresei,dn 3ero ti...xairomai pou 8a xoume k alli istorioula!!!!
kali arxh loipon!!
;);)
Δεν θα ναι σαν την άλλη, μα θα ταξιδεύει με άλλο τρόπο. Χαίρομαι που σου άρεσε. Και σε ευχαριστώ. Τα λέμε.!:)
Ασ'τους να ζήσουν τη ζωούλα τους και ζήσε τη ζωή σου!
Καλή αρχή κι από μενα!
Πως μπορείς να αφήσεις ανθρώπους να επεμβαίνουν χωρίς κύρος, να διαφθείρουν το είναι μου, το είναι σου; Και πες πως τους αγνοείς, σου δίνουν άλλοθι να μπορείς να τους κουβεντιάζεις, να τους κατακρίνεις. Με την προσωπική προϋπόθεση πως δεν γίνεσαι όμοιος με εκείνους. Τους αφήνεις να κάνουν τη ζωούλα τους μα δεν μπορώ να τους επιτρέπω να επεμβαίνουν. Είναι πολλή υποκειμενικό το ποιος ζει πραγματικά την ζωή του. Να σε καλά.
Δημοσίευση σχολίου