Κάτι σαν όνειρο...σαν παραμύθι...ΜΕΡΟΣ 2ο

Κάτι σαν όνειρο...σαν παραμύθι...

ΜΕΡΟΣ 2^ο

-Ταξίδι προς στον ήλιο –

Α> Άντρας

Π> Παιδί

---------------------------------------------------------

Π-Βαριέμαι απίστευτα...

Α-Απλά άκου την σιωπή...σπανίζει στις μέρες μας...

Π-Θέλω να μου μάθεις να πετάω...

Α-Αρκεί να μου δόσεις το κοχύλι σου...

Π-Κι αν ξέρεις να πετάς...γιατί δεν έχεις φύγει από δω...?

Α-Θέλεις να μάθεις να πετάς τελικά?

Π-Ναι…πάρε το κοχύλι μου...

...ο άντρας τον ακούμπησε με τα χέρια του στο μέτωπο...

Α-Τώρα θα μπορείς να πετάς. Μα μονάχα όταν δεν ακούς...

Π-Δηλαδή, μπορώ να πετάξω...?

Α-Μόνο όταν δεν ακούς τίποτα...όταν δεν θα υπάρχει η σιωπή δεν θα μπορείς να πετάς και θα χάνεις ύψος...

Π-Τι εννοείς?

Α-Για να πετάς πρέπει να έχεις κλειστά αυτιά...

Π-Σημασία έχει ότι μπορώ να πετάω...

Α-Και που θα πας τώρα...?

Π-Δεν ξέρω...στον ήλιο...

Α-Δεν μπορείς να πας στον ήλιο...κανείς δεν έχει πάει στον ήλιο...

Π-Θα προσπαθήσω...

Α-Ε...τότε θα χαθείς...

Π-Όμως ξέρεις κάτι? Θα έχω προσπαθήσει...

Α-Είσαι ακόμα παιδί...

Π-Και τι με αυτό?

Α-...γελάει...

Π-Πες μου εσύ γιατί δεν φεύγεις...?

Α-Δεν μπορώ να κλίσω τα αυτιά μου...εξ άλλου δεν θυμάμαι κάτι τώρα πια που μπορεί να με πάρει από εδώ...

Π-Ίσως να μην υπάρχει τίποτα....

Α-Μπορεί και να υπάρχει όμως...

Π- Εσύ ξέρεις...

Α-Δυτικά να πας...

Π-Γιατί...?

Α-Σου είπα πως δεν μπορείς να πας στον ήλιο, μα μπορείς να τον δεις όταν κοιμάται...

Π-Θα φύγω μόλις ξημερώσει...

Α-Δεν ξημερώνει εδώ ποτέ...

Π-Θα φύγω τώρα...

Α-Να προσέχεις τότε...

Π-Εσύ θα μείνεις...?

Α-Ναι...

Π-Αντίο...

Α-Δυτικά...θα ακούω το κοχύλι όταν θα σιχαίνομαι την σιωπή...

...το παιδί έκλεισε με τα χέρια του τα αυτιά του και μετέωρο υψώθηκε ψηλά στο σκοτάδι, χάνετε στα δυτικά...

...Συνεχίζετε...