Κάτι σαν όνειρο...σαν παραμύθι...
ΜΕΡΟΣ 2ο
-Ταξίδι προς στον ήλιο –
Α> Άντρας
Π> Παιδί
---------------------------------------------------------
Π-Βαριέμαι απίστευτα...
Α-Απλά άκου την σιωπή...σπανίζει στις μέρες μας...
Π-Θέλω να μου μάθεις να πετάω...
Α-Αρκεί να μου δόσεις το κοχύλι σου...
Π-Κι αν ξέρεις να πετάς...γιατί δεν έχεις φύγει από δω...?
Α-Θέλεις να μάθεις να πετάς τελικά?
Π-Ναι…πάρε το κοχύλι μου...
...ο άντρας τον ακούμπησε με τα χέρια του στο μέτωπο...
Α-Τώρα θα μπορείς να πετάς. Μα μονάχα όταν δεν ακούς...
Π-Δηλαδή, μπορώ να πετάξω...?
Α-Μόνο όταν δεν ακούς τίποτα...όταν δεν θα υπάρχει η σιωπή δεν θα μπορείς να πετάς και θα χάνεις ύψος...
Π-Τι εννοείς?
Α-Για να πετάς πρέπει να έχεις κλειστά αυτιά...
Π-Σημασία έχει ότι μπορώ να πετάω...
Α-Και που θα πας τώρα...?
Π-Δεν ξέρω...στον ήλιο...
Α-Δεν μπορείς να πας στον ήλιο...κανείς δεν έχει πάει στον ήλιο...
Π-Θα προσπαθήσω...
Α-Ε...τότε θα χαθείς...
Π-Όμως ξέρεις κάτι? Θα έχω προσπαθήσει...
Α-Είσαι ακόμα παιδί...
Π-Και τι με αυτό?
Α-...γελάει...
Π-Πες μου εσύ γιατί δεν φεύγεις...?
Α-Δεν μπορώ να κλίσω τα αυτιά μου...εξ άλλου δεν θυμάμαι κάτι τώρα πια που μπορεί να με πάρει από εδώ...
Π-Ίσως να μην υπάρχει τίποτα....
Α-Μπορεί και να υπάρχει όμως...
Π- Εσύ ξέρεις...
Α-Δυτικά να πας...
Π-Γιατί...?
Α-Σου είπα πως δεν μπορείς να πας στον ήλιο, μα μπορείς να τον δεις όταν κοιμάται...
Π-Θα φύγω μόλις ξημερώσει...
Α-Δεν ξημερώνει εδώ ποτέ...
Π-Θα φύγω τώρα...
Α-Να προσέχεις τότε...
Π-Εσύ θα μείνεις...?
Α-Ναι...
Π-Αντίο...
Α-Δυτικά...θα ακούω το κοχύλι όταν θα σιχαίνομαι την σιωπή...
...το παιδί έκλεισε με τα χέρια του τα αυτιά του και μετέωρο υψώθηκε ψηλά στο σκοτάδι, χάνετε στα δυτικά...
...Συνεχίζετε...
2 σχόλια:
Πολύ όμορφα γράφεις ...
se euxaristw...
Δημοσίευση σχολίου