Μας κυκλώνουν οι σκιές των νεκρών
που μοιάζουν αφιονισμένα αγρίμια…
Αγγίζονται…
Κι ύστερα μοιράζουν τις αναδιπλωμένες όψεις.
Κοιμούνται, κοιτάνε τα κλιτά μάτια.
Φτύνονται…
Μόλις χρονικά λαβωθούν υστερούν,
που μεταποιούν την φάρα τους…
Την μπάσταρδη…
Τρέχουν σε καμένα δάση,
πρώιμα ανθισμένα…
Γυρίζουν, Γυρίζουν.
Ξαπλώνουν…
Πόσο να άξιζε, αν τόσο απομένει…
Πόσο να κόστιζε να τώρα πεθαίνει…
-26 Ιουλίου 2008-
-Αλόννησος-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου